Met Chopin zijn we midden in de Romantiek beland. Bij Schubert zagen we al pianomuziek die zich steeds verder ontwikkelde, Chopin zou die lijn voortzetten. Geboren in Polen, reisde hij op eenentwintig jarige leeftijd naar Parijs waar hij de dames in de salons liet duizelen van zijn virtuositeit. Hij componeerde bijna alleen maar pianomuziek: nocturnes, polonaises, walsen en mazurka's, en kreeg een affaire met de schrijfster George Sand. Samen met haar woonde hij een tijd op Mallorca waar zijn woonhuis nu een prachtig museum is.

Zijn muziek kent iedereen, zonder het te weten. Je hoort hem in (teken)films, de begrafenismars uit zijn 2e pianosonate, en de vaak melancholische pianowerken die niemand onberoerd laten.

Het Chopin Concours, dat eens in de vier jaar in Warschau gehouden wordt, is wereldberoemd en trekt de grootste talenten van de wereld.

Liszt kan gezien worden als een popartiest in zijn tijd. Virtuoos als geen ander reisde hij door Europa en alle dames vielen voor hem in katzwijm wanneer hij plaatsnam achter de piano en zijn virtuoze stukken speelde. Hij ging nog een stapje verder dan Chopin en schreef de moeilijkste muziek die er tot aan de 20e eeuw gecomponeerd werd voor de piano. 

Utrecht kent zijn Liszt Concours, waar iedere vier jaar pianisten van over de hele wereld wedijveren om een plaatsje op het concertpodium. Liszt was zelf op zijn 37e uitgespeeld, ook moe van alle relaties die hij had gehad, en trok zich terug in Rome waar hij predikant werd. Geïnspireerd door zijn geloof schreef hij nog veel religieuze werken.   

Was Liszt de virtuoos op de piano, Paganini was dat op de viool. Hij entertainde zijn publiek door soms de lichten in de zaal tijdens een concert te laten doven en als een duivel te keer te gaan. Zijn virtuositeit was ongekend en is het beste te horen in zijn Capriccio's voor vioolsolo en in zijn 6 vioolconcerten.